Kitap Yorumu: Köprü - Ayşe Kulin

Sayfa Sayısı: 321

Baskı Yılı: 2015 (Elimdeki baskı)

Yayınevi: Everest Yayınları

Arka Kapak

Elmas da sargılı kollarını bebeğe uzatmıştı. Canını yakmaktan korkarak usulca bırakmıştı Bayram, oğlunu Elmas'ın kucağına. Şimdi burun burunaydılar Elmas'la Öksüz. Bir dişi hayvanla yavrusu gibi koklaşıyor, burunlarını birbirine sürütüyor, birbirlerinin boynuna gömülüyor ve tuhaf mırıltılar çıkartıyorlardı. Bebenin küçük elleri, Elmas'ın saçlarında, Elmas'ın dudakları bebenin yüzünde dolaşıyordu. Elmas, ne diğer hastaları ziyaret edenlerden ne de Bayram'dan hiç utanmadan, hiç gocunmadan, memesini çıkarıp bebenin ağzına vermişti. Bebek mutlu bir kedi yavrusu gibi guruldayarak şapır şupur emiyordu süt akıtmayan, kuru memeyi. Kadınla çocuk birbirleriyle iç içe geçmiş, tek vücut olmuş gibiydiler.

Köprü... Olağanüstü bir bürokratın, otuz yıl bekledikten sonra kavuşulan bir köprünün ve doğunun töreye teslim olmuş insanların öyküsü. Ayşe Kulin'in kaleminden.

Alıntılar

"Benim heykelimi yapmayacaklar ama ben bu köprüyü yapacağım paşa!"

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“Ana, hani bizim deyişlerdi, döktüğünü doldur, ağlattığını güldür. Bu sözleri boşuna mı ezber ettik? Neden ağlatır durursunuz beni? Neden incitirsiniz hem beni hem sevdiğimi?”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Göçmek, yüreği ikiye yarmak ve bir yarısını sılada bırakırken, diğer yarısının sürekli kanamasına katlanmak demekti.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

“Ne tuhaf şey şu insan denen mahlûk,” diye düşündürüyordu valiyi, “yüksekte uçan kartal olabilecekken, ağaçkakan kalmayı tercih ediyor! Ne tuhaf şey şu insan!”

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Köprü dünyayı ısıtan, ışıtan sevgiyle gönenirken Vali, Bayram ve Öksüz, Başpınar istikametine dönüp yan yana yürüdüler üzerinde, yeni bir güne hazırlanan ufka doğru.

Merhabalar, nasılsınız? Ben iyiyim diyeyim ki iyi olayım. Biraz üşütmüşüm sanırım, üzerimde bir kırgınlık var. Neredeyse bütün günü uyuyup, dinlendiğimden (zamanlayıcı ayarladım, şuan saat gece 2), sonunda 'kalk da bloga yazı gir' diye azarladım kendimi. Kardeşimin kahvesini
elinden alıp - bu arada bilgisayarı da elinden almış oldum. ^^- geçtim blogun başına. 

Burada yazmayı özlemişim. Blog yazılarını okumayı da özledim. Bloga yazı girmeyi fotoğraf çekmediğim için erteliyordum. Snapchat'ten takip edenler bilir, geçtiğimiz günlerde fotoğrafları çekmiştim ancak bir türlü fırsat bulup, bilgisayara atıp, düzenleyemedim. Neyse sonuç olarak tekrar buradayım ve eski rutinime dönmek istiyorum. 

Kitaba gelirsek… Bu kitabı cep boy şeklinde A101’in kampanyasından almıştım. Daha önce Ayşe Kulin okumamıştım ama adını çok duyduğumdan almıştım. Kitaplığımın bir köşesinde de epeydir okunmayı bekliyordu. Elimde pek gitmiyordu açıkçası. 

Epeyce kitap birikince ve ben popüler kitaplara daha çok yöneldiğimi fark edince diğerlerini de okuyabilmek adına rastgele seçmeye karar vermiştim ve Köprü’yü de bu vesileyle okumuş oldum. İyi ki de okumuşum. 

Konudan kısaca bahsedecek olursam; Kitap gerçek bir olayı, 1993-1997 yılları arasında geçen Başpınar Köprü’sünün yapım sürecini, karısını doğumun hemen ardından köprüsüzlük ve ulaşımsızlık sebebiyle kaybeden ve öksüz bebeğiyle bir başına kalan Bayram’ın üzerinden anlatıyor. 

Konusu bakımından gerçek ve yaşanmış bir olayı işlemesi oldukça güzeldi. Biraz sıkılarak okumuş olsam da gerçek bir olay olduğundan severek okuduğum bir kitap. 

Özellikle yazarın köprü ve Başbağlar katliamını bir kurguda birleştirerek okuyucuya sunması oldukça iyiydi. Olayların 20 yıl önce gerçekleştiğini düşünürsek, olan olayların benzerlerinin, insanların düşünce yapısının hala günümüzde sürmekte olduğunu görmek can sıkıcı bir konu. 

Başbağlar katliamı ve insanların yaşadıkları hala günümüzde de yaşanmakta olduğundan doğudaki insanlarımıza bakış açımızı değiştirebilecek oldukça güzel bir kitap. Ben severek okudum. Sizin de severek okuyacağınızı düşünüyorum…

Siz Köprü’yü okudunuz mu? Ne düşünüyorsunuz? Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın… 

Puanım

Sevgiyle Kalın…